“Mooi lente weer” hoor ik Peter Timofeeff zeggen. Alleen wel kans op vorst aan de grond op gebieden waar de bewolking ’s nachts al weg is. Verder nog een waarschuwing: Let op de klok wordt verzet. Twee uur wordt het drie uur. Ik zucht met een glimlach. Lekker weer, maar een uurtje minder slaap, dat is weer jammer.

De nacht is voor iedereen dus kort. Ik zet zelf de wekker op 3 minuten voor twee, als ik wakker ben is het 3 minuten later gelijk drie uur. Wat gaat de tijd toch snel. De auto is al volgeladen met de prijzen, dus met een kan koffie en een tas vol met Bastognes, stroopwafels en cakejes ben ik op weg naar mijn teamleden.

Vijf uur staan we met z’n drieën (Swerus, Justin en ik) langs het wedstrijd parcours. De temperatuur was in Veenendaal 2,5 graden boven nul, hier in Almere 2,5 onder nul. Verschil van 5 graden. Als je omhoog kijken zie je een mooie sterrenhemel. Dit beloofd een mooie zonnige dag te worden. Snel rijden we het parcours op en neer om de stek nummers te plaatsen. Als we net klaar zijn, komen de eerste wedstrijddeelnemers al aan. Het is leuk om te zien dat deelnemers van de wedstrijd van 2009 dus dit keer ook weer meedoen.

06:15 zijn bijna alle deelnemers aanwezig en beginnen we met de loting. Ook dit keer komen de deelnemers uit het hele land, van Anna Paulowna tot Groesbeek. Na een korte uitleg over de wedstrijd worden de steknummers verloot. Volgorde van inschrijving bepaalt de volgorde van de loting. Naast een envelop met het steknummer en het reglement krijgt iedereen een vuilniszak mee. Voor ons is het heel normaal om een vuilniszak mee te nemen als we gaan vissen. Maar voor wie het vergeten is hebben ze er nu in ieder geval één. Zo houden we de oevers lekker schoon.



Zeven uur sta ik naast Swerus en Justin, de andere teamgenoten van het onzevissen.nl team, te kijken hoe ze de hengels ingooien. De wedstrijd is officieel begonnen, nu maar hopen op veel vis. Herstel: Véél karper. Als er een heel licht briesje opsteekt begin ik ook te hopen op een snelle opkomst van de zon. Zeker nu mijn voeten langzaam beginnen te veranderen in ijsklompen. Ik hoorde berichten van kachel en tent, dus maar eens kijken hoe het verder op is.

Hop in de auto richting de kachel. Stek 8 is de stek van Jos en Johan. Van Jos (karper commissie Almere) hebben wij de Maart en September wedstrijden overgenomen. Hij gaf al aan in de ochtend dat het voor hem heel vreemd was om zorgeloos mee te vissen. Terwijl het voor mij nu heel vreemd was niet mee te vissen. Als we even bijgepraat hebben besluit ik verder te rijden naar Dave Watson. Daar moest ik nog wat resterende prijzen ophalen.

Dave had het slim bekeken, hij had de verwarming in zijn auto aanstaan en daar heb ik even gretig gebruik van gemaakt. Heerlijk verwarmde voeten was het gevolg. Tijd om met de koekjes alle stekken lang te gaan. Het is leuk om iedereen die mee doet aan de wedstrijd even te spreken. Als ik vanaf stek 20 aflopend naar beneden iedereen aan het voorzien ben van koek, wordt ik om 09:45 op de weegtelefoon gebeld. Het is Mitchel van stek 11, de eerste vis is een feit.



Eenmaal daar aangekomen blijkt dat Mitchel zelf deze mooie schub van 8,00 kg heeft gevangen. Leuke bijkomstigheid is dat dit ook gelijk zijn allereerste karper is. Als je eerste gevangen karper 8,00 kg is, is dat zeker een leuk begin. Terwijl ik bezig ben met fotograferen wordt ik weer gebeld. Weer een karper gevangen, nu op stek 13. Zo is lijkt het toch nog te gaan lopen. Als alles op 11 afgerond is en de vis weer veilig zwemt, ben ik vlug op weg naar stek 13. Ook hier een mooie polderschub van 7,43 kg gevangen door Hans. Als ook deze vis geregistreerd loop ik op weg naar de auto en hoor “tot zo” achter me. Ik lach en zeg: “van mij mag het”. Ik ga weer koeken uitdelen.



Terwijl ik sta te praten zien ik een vissersbootje voorbij komen. Ik denk nog, als die maar niet aan het trollen zijn. Kan namelijk wel flink wat irritaties opleveren. Als de koekauto twee stekken verder staat gaat weer de weegtelefoon. Stek 13, ze hadden dus toch gelijk. Ik spring weer in mijn auto en ben weer op weg naar een karper. Dit keer heeft Joop een karper van 6,64 kg weten te haken. Hij verteld nog dat het vissersbootje eerst de lijn van zijn andere hengel meenam. Terwijl hij het vissersbootje aan het drillen was, liep zijn andere hengel weg. Dit was geen boot maar een karper. Het kan toch vreemd lopen.



Als ik weer naar mijn auto loop denk ik nog het gaat lekker. Ondertussen is het zonnetje toch redelijk zijn best aan het doen om het wedstrijdparcours op te warmen. Dus vol goede moed ga ik verder om de stekken koek te brengen.

Jan zit op stek 15 helemaal alleen. Helaas moest Henri, zijn vismaat, op het laatste moment werken. Hij zou nog wel komen vissen, maar pas als de klus af was. Jan zat dus alleen, maar hij had het wel erg lekker. Uit de wind en in het zonnetje begin je toch al snel sjaals, mutsen en jassen uit te trekken. Later zou blijken dat Martin (een andere vismaat) tijdelijk de plaats van Henri even in zou nemen.

Zo gaan er toch snel wat uurtjes voorbij zonder dat er nog een vis gevangen wordt. Als ik ergens bij stek 6 ben krijg ik van Martin een telefoontje of ik zin had in een geintje. Natuurlijk heb ik wel. Martin had namelijk tegen Jos en Johan (stek 8) gezegd: “kom ik even vissen, zul je zien. Zit ik net en vang ik een mooie karper”. Of ik even mee wilde spelen. Natuurlijk wilde ik dat. Ik ben dus met dik 100 langs stek 8 gereden, vergezeld van een zwaaibeweging met de linker hand en een kleine lichte toeter. De glimlach op het gezicht van Jan en Martin gaf aan dat de pret was begonnen.

Terug komend op de karpervangsten, daarmee was het slecht gesteld. Het was heel rustig. Ik hoorde verschillende verhalen. Veel brasem, geen brasem en berichten van enkele windes. Maar helaas geen karper. Veel stekken hadden geen enkele piep gehoord. Zou dan de koude nachten toch parten spelen?



Als ik rond half vier van stek 1 (eindelijk gehaald) weg rij zie ik op mijn mobiel een bericht van Johan staan. “Had Martin vis?” was de vraag. Ik rij richting Jos en Johan om toch aan te geven dat het niet zo was. Net op dat moment komt Martin er al glimlachend aan. Henri heeft het toch nog gered. Het is dan al 4 uur, tijd om langzaam het parcours op te aan ruimen. Ik had me bedacht dat doordat we maar 2 stekken hebben die vis gevangen hebben, we toch nog moeten loten voor de derde prijs. Samen met Swerus heb ik nog lootjes zitten maken. Als de klok dan echt 17:00 aangeeft was het maar goed dat we dat gedaan hadden. Wie had dat verwacht dat er op een hele dag, 20 koppels, 40 personen en dus 80 lijnen in 10 uur maar 3 karpers gevangen zijn. Bijzonder!



De eerste prijs die we weggaven was de prijs voor de grootste vis. Deze werd door Mitchel gewonnen. Een mooie zegel op zijn eerste vangst. Deze beker is een wisselbeker welke elke Maart wedstrijd van eigenaar zal wisselen. Deze prijs werd aangeboden door Rig Marole. Naast de wisselbeker kreeg hij een kleine beker als herinnering die hij mag houden en een zak Rig Marole materiaal ter waarde van € 80,-





De eerste prijs, en dus de winnaars van de wedstrijd, ging naar Hans en Joop van stek 13. Met twee karpers hadden zij eerste keus. Na wat wikken en wegen kiezen ze voor de Nash stoelen en krijgen daarbij ieder een zak met daarin verschillende materialen zoals Fox lijn, leadcore en onderlijn. Deze zak krijgen alle deelnemers van de wedstrijd ook.



De tweede prijs is, hoe kan het ook anders, voor Mitchel en Frank. Met 1 karper wisten ze de tweede plek te bemachtigen. Ze kozen voor de Venture Carp Razor Sling system. Een foudraal met 3 losse en goed beschermde pouches.



De derde prijs werd om geloot. De keuze viel op nr. 20. Dus toen iedereen lootjes had getrokken mocht nr. 20 de 3e prijs in ontvangst nemen. De gelukkige waren Freddy en Twan. De 3e prijs bestond uit 6 Shimano molen tassen, twee zakjes materiaal en twee vrijkaarten voor de Visma welke komend donderdag begint.



De rest van de deelnemers kreeg ieder naast de eerder genoemde materialen ook een emmer met 3 kg Sticky Baits Bloodworm pellets. Er was genoeg voor iedereen, totdat ik te horen kreeg dat twee deelnemers niets hadden. Weer Johan en Jos. Eerst dacht ik dat dit een wraak actie was voor het eerder uitgehaalde geintje. Maar het bleek toch echt zo te zijn. Blijkbaar waren er eerdere prijs winnaars die dachten dat ze ook nog zo’n setje mee mocht nemen. Nadat deze miscommunicatie opgelost was kon iedereen (hopelijk) tevreden naar huis gaan.





Een select groepje heeft dag afgesloten met een heerlijke groente, vlees en aardappel maaltijd bij de Mc Donalds. Als ook dit afgerond is rijden we voldaan naar huis. Volgende wedstrijd op de planning voor ons is in september. In de tussentijd heeft de KCA nog enkele wedstrijden. Informatie daarover vind je op het forum van de KCA: www.kca-cafe.nl
Ik wil iedereen bedanken voor de deelname, de prijswinnars gefeliciteerd en wie weet tot een volgende keer.

Michel
Onzevissen.nl

Met dank aan de sponsoren: