Afgelopen zondag was de de tweede wedstrijd van de KCA: “een dagje maart 2010”. We hadden natuurlijk al de winterwedstrijd gehad en de oplettende bezoeker had al wel door gehad dat we geen verslag daarvan hadden geschreven...

Om dat even recht te zetten hier een kort verslag. Nadat de wedstrijd 2 keer verzet was, hebben we eindelijk 8 uur kunnen vissen in stromende regen en guur weer. Het was vissen, maar geen van de deelnemers heeft een vis gevangen. De hele dag niet, zelfs geen brasem. Aan het eind van de dag na het eten van de snert of friet werden de prijzen verloot. Justin wist een mooie spodhengelset te winnen van JRC en Fox. Maar dat was 28 februari… Nu even terug naar de orde van de dag.

Het dagje maart wordt elk jaar rond dezelfde tijd georganisserd. We hebben 1 keer meegemaakt dat er zeer goed gevangen werd en dat bijna iedereen een vis had. Vorig jaar viel dat tegen. Nu zijn we natuurlijk benieuwd wat dit jaar gaat brengen. Er waren meerdere mensen die in de week daarvoor leuk hadden gevangen tijdens een dagje vissen. Dus de vooruitzichten waren prima.

De loting zou als vanouds om 6:15 zijn net na de vaartplas. Wij waren 30 seconden eerder dan Jos op die plek… sorry Jos deze hebben wij gewonnen :). Kort daarna kwam eigenlijk iedereen aanrijden. Nadat iedereen er was gingen we loten, maar deze was dit keer anders dan anders. Er werd nu niet meer op basis van inschrijving gehandeld. Er is een nieuw systeem. Er worden (zeer) kleine bingoballetjes getrokken. De getrokken nummer is de plek op de lijst van inschrijving. Wordt je inschrijvingspositie getrokken, dan mag je uit een emmer een stek nummer trekken. Mocht je de stek niet goed vinden, dan kan je deze weer terug doen en een andere definitieve stek kiezen. Swiep liet het aan mij over om een stek te trekken. Ik graai in de emmer en trek nummer 10. In de auto hadden we al besproken dat we voor 6 t/m 8 of een kopstek zouden gaan. 10 hebben we zelf nog niet zo veel gevist en besloot ik dus (in overleg) deze weer terug te gooien in de emmer. De volgende stek was nummer 22. Helemaal achteraan de kopstek van het parcours. Toch wat we wilden.

Buienradar gaf aan dat er een kans was op een buitje. Precies boven Flevoland. Aangezien wij daar ook waren besloten we eerst de brolly op te zetten en dan ff de tactiek te bespreken. We kennen de stek niet, maar zien wel mogelijkheden. Het is een t-splitsing stek. Rechts kan je tegen brugpeilers aan liggen. Er is een zeer aantrekkelijke houten rand aan de overzijde en natuurlijk kan je ook strak op het kantje aan de overkant liggen. Swiep vist rechts tegen de pijlers en de houten rand. Ik kies links strak tegen de overkant en rechts op de bocht. Half 8 liggen alle hengels op de plek op een bedje karpersoep. Ik kom er al snel achter dat ik een verkeerde inschatting heb gemaakt met de spod-emmer, die is namelijk nu al voor de helft leeg. Thuis in de vriezer ligt nog een zak... had ik maar.... Maar met allerlei losse ingredienten weten weer een extra soepje te maken...

Het blijft het eerste uur rustig. Het buitje van buienradar bleef uit. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik het vaker mis heb als het om buienradar gaat. Als ik denk dat het ons gaat missen, krijgen we het vol over ons heen en anders om... De wind begint al aardig aan te wakkeren en zorgt ervoor dat ik het in ieder geval erg fris heb. We zijn toch weer snel verwend als het een paar dagen lekker weer is. Ook met de temperatuur ver boven nul zorgt de wind voor een lagere gevoelstemperatuur. Maar ja met koffie wordt je snel al iets warmer.

09:15, ik zit rustig voor me uit te kijken. Bij te komen van het tijdverschil en het te kort aan slaap daardoor. De hengels staan in het verlengde van de wind. Dit scheelt in ieder geval een aantal irritante piepjes veroorzaakt door de wind. Ondanks dat één van mijn lijnen aan de overkant ligt en dit bijna haaks is op de rodpod, is dit toch de beste opstelling. Rechts van de rodpod staat een brug, waarvan Swiep op dat moment aan het voeren is. Ik zat naar hem te kijken en in mij ooghoeken zie ik beweging op de rodpod. Ik kijk en zie mijn linker hengel krom naar links staan. Ik bedenk me geen moment, grijp de hengel en trek de rodpod volledig scheef. Gelukkig zie ik snel genoeg dat mijn lijn om mijn pieper heen is geslagen. Ik kan deze met mijn rechterhand los krijgen en gelijk sta ik een vis te drillen. Het voelt als een karper. Maar omdat ik nu met Nylon vis moet ik nog even wennen… Nee, het is toch echt een karper. Na een korte dril zit de eerste karper in het net. Dat voelt al lekker aan.



Als de karper weer vrij rondzwemt, gooi ik de montage weer op dezelfde plek. Pak de spodhengel en spod er nog wat soep bij. Het is zwaar spodden met de zijwind. Ik red de afstand makkelijk, maar om mijn stek te bereiken moet ik links van een boom mikken om er rechts van te eindigen. Nu valt af en toe de wind weg…. Dan raad je het al. Dit had ik over de hele dag ook met de montage. Waarbij ik dus wel wat materiaal verspeeld heb. Maar alles ligt weer zoals het hoort. Ik plof weer in mijn stoel als ik gebeld wordt. Tijdens dat gesprek begint dezelfde hengel weer piepjes te geven. Je weet wel van die brasem piepjes. Gelukkig haalt Swiep deze binnen en de brasem gebruikt zijn eigen onthankingstechniek zo vlak voor de kant. Na het telefoongesprek clip ik de lijn weer op je juiste afstand, voorzie de haak van PVA en gooi ik alles weer uit. Als ik net weer zit, zie ik dat de swinger ineens weer wat laag hangt. Ik zorg ervoor dat hij weer op de goed hoogte hangt en ik plof weer op mijn stoel neer. Afwachten maar of er nu weer een karper komt, want de vis zit wel op de stek. Maar helaas blijft het rustig.

We worden verrast door een bezoekje van mijn vader en zus. We hebben gezellig over van alles gekletst en na verloop van tijd nemen we afscheid Swiep en ik zitten weer met z’n tweeën. Het is ander half uur geleden dat we een aanbeet hebben gehad en besluit ik om voor de zekerheid de hengels te checken en mijn rechter hengel ook naar de overzijde te gooien. De eerste hengel haal ik binnen en tot mijn grote verbazing zit er gewoon een brasem aan de haak. Het zakken van de swinger was al een aanbeet. Daarna heeft dit $%##$%^$% (lees vervelend) beest gewoon en 1,5 uur naast mij lood van 80 gram zitten wachten. Geen piep, geen beweging op de top, niets… helemaal niets. Er staat wat wind, maar ik heb geregeld de top bekeken en echt niets gezien. Hierna besluit ook Swiep om 1 van de hengels naar de overzijde te verplaatsen, want daar komt toch echt de vis vandaan.

Rond een uurtje of 2, twee brasems en één winde later, krijg ik weer op de linker hengel een snoeiharde aanbeet. Twee tellen later sta ik met een kromme (vis)hengel in mijn hand. En vervolgens niets, helemaal vast. Geen beweging in te krijgen. heb de hengel terug gelegd op de rodpod. Nog steeds niets. Eindresultaat, alles weg. Helaas ook de vis. Vol goede moed tuig ik de boel weer op en loop de lijn uit op de Spodhengel afstand. Ik gooi de eerste worp niet goed, de tweede ook niet. Net te ver weg van mijn ideale stek. Ik vis dit keer met een steen als lood vervanger. Werkt prima, maar is veel vatbaarder voor de wind dan een stuk gestroomlijnd lood. Drie keer is scheepsrecht…. Maar nee, drie keer is wind weg en boom in. Resultaat weer alles weg. Dat gaat lekker zo. Als ik de boel weer aan het optuigen ben kan Swiep een platte verblijden met een bezoek aan ons. Eindelijk ligt alles er weer in. En afgezien van de brasem bezoeken hebben we helaas geen vis meer gevangen.



Drie uur later is het 5 uur, tijd om op te ruimen. Jos houd zijn praatje over de vangsten, er zijn in totaal 10 vissen gevangen. We vinden dat wel erg weinig. Helaas heeft het HJ Team niets gevangen. Terwijl Johan vrijdag er 3 wist te vangen. Maarten en zijn vismaat hebben ook niets gevangen. Op wat brasems na dan… We zijn met die ene karper geëindigd op plaats 8. Weer waren er leuke prijzen, beschikbaar gesteld door Raven.





Tevreden met de prijs, de dag en de vangst rijden we weer terug naar huis. Met in mijn achterhoofd de winnende steknummer: 10… Je weet het nooit van te voren :)